Een taalkundig experiment

Het is al weer een hele tijd geleden dat hier nog een bericht verscheen. Natuurlijk lees ik nog steeds boeken, maar mijn schoolwerk maakt dat ik niet zo heel veel tijd heb voor het schrijven van artikels. Dit is eigenlijk een loos excuus, want voor bloggen moet je tijd maken, ik weet het. Stiekem heb ik er eigenlijk niet zo heel veel zin in en een hobby is nu eenmaal niet verplicht.

Maar… waarom schrijf ik dit bericht dan? Voor mijn studie, taal- en letterkunde, moet ik een wetenschappelijk onderzoek repliceren in het kader van het vak cognitieve en functionele taalkunde. Ik zoek nog mensen om een korte vragenlijst in te vullen en als lezers van deze blog zouden jullie mij daar enorm mee kunnen helpen. Meer mag ik er niet over verklappen, want anders is het onderzoek niet geld.

Wil je mij ook helpen? Vul dan hier mijn vragen in. Het zou niet langer dan twee minuten mogen duren.

Als je benieuwd bent waar dit vreemde experiment voor dient, wil ik gerust na het afronden van het onderzoek een artikel schrijven met wat meer uitleg en mijn resultaten. Laat iets weten in de reacties als je hier meer over wilt weten.

Bedankt!

Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) – Astrid Harrewijn

Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) vertelt het verhaal van Noor, die als conservator bij het Van Gogh Museum mag gaan werken. Dat betekent dat ze haar vriend tijdens de week in Maastricht achterlaat en in een kamer ter grootte van een doos woont en dit tot grote onvrede van haar vriend en moeder. Gelukkig duikt haar levenslustige zus ook in Amsterdam op en komt ze terug in contact met haar oude studievriend Joost. Samen trekken ze in in een verwaarloosd pand aan de Herengracht en delen ze alles in hun leven, behalve wat er op het werk gebeurt. Door enkele toevallige gebeurtenissen komt Noor een groot geheim uit de kunstwereld op het spoor, maar ze kan er met niemand over praten…

Ik had nog nooit eerder een boek van Astrid Harrewijn gelezen, maar toen ik zag dat het over het Van Gogh museum en Amsterdam zou gaan was ik meteen verkocht! Noor is een sympathiek personage en je leeft echt enorm met haar mee. Ze heeft een keer geluk in haar leven, maar dat wordt door de mensen die het dichtst bij haar staan juist niet geapprecieerd. Gelukkig werkt de energie die haar zus meebrengt onmiddellijk en dit zorgt ervoor dat ook Noor uit haar schelp komt en eens echt van het leven wilt genieten en in een heel avontuur verwikkeld geraakt.

Het verhaal zat knap in elkaar en hoewel het niet reuze spannend is, had ik wel steeds zin om verder te lezen en om te zien hoe het met Noor ging. De knappe Fransman en het mysterieuze schilderij droegen daar zeker aan bij. Bovendien was het duidelijk dat de auteur haar opzoekwerk gedaan had waardoor de lezer tussendoor voorzien werd van enkele interessante feiten over Vincent Van Gogh en zijn schilderijen.

Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) is vooral een erg ontspannend en meeslepend boek, dat ik in één ruk uitlas en het was dan ook spijtig om afscheid te nemen van de personages. Gelukkig wordt er aan een vervolg gewerkt!

Mijn oordeel: 4/5

Bedankt Uitgeverij Boekerij voor het bezorgen van een exemplaar.

Het beste van 2015 – gelezen boeken

En ja hoor, het einde van het jaar is weer daar en dat betekent dat ik traditiegetrouw een overzicht geef van wat ik dit jaar las.

Maar eerst, hoeveel boeken heb ik het afgelopen jaar gelezen? Mijn trouwe vriend Goodreads meldt me dat het er 42 zijn. Een beetje minder dan ik zou willen, maar ik ben er toch trots op. Bovendien ligt er naast mijn bed nog een hele stapel boeken waarin ik halverwege gestrand ben of die zelfs bijna uit zijn. Ik heb er daarom ook het volste vertrouwen in dat er in de komende dagen op zijn minst nog twee boeken zullen bijkomen.

Wat opvallend is, is hoeveel boeken ik wel niet voor school moest lezen. Dit semester alleen al elf en ik kijk reikhalzend uit naar de tijd wanneer ik me eindelijk weer op mijn eigen boekenkast zal kunnen storten. Wat natuurlijk niet wilt zeggen dat opgelegde lectuur niet goed is.

Net als vorig jaar ga ik weer mijn eigen vragenlijst invullen i.p.v. een gewone top 10, want dat geeft een beter beeld van waarom ik bepaalde boeken goed vond.

1. Het meest invloedrijke boek. Een boek dat me lang bijbleef en invloed had op mijn blik op de wereld.
Dit is meteen een moeilijke vraag, maar ik denk dat ik ga voor Still Alice van Lisa Genova. Het gaat over een vrouw met een vroege vorm van dementie en het was echt beangstigend om haar gedachten te volgen. Zelf merk je dat er dingen niet kloppen, maar zij heeft het niet door. Hierdoor werd ik me echt bewust van deze ziekte en hoe erg het is voor de mensen die er mee leven (en degenen die hen omringen).

2. Meest ontspannende boek. Het perfecte boek om met een kopje thee in de zetel of in bad te verslinden.
Als de sterren aan de hemel staan van Mhairi McFarlane is een traditionele chicklit en doet wat het moet doen: verstand op nul en wegdromen maar!

3. Beste Klassieker. Een boek dat momenteel tot de canon behoort en dat al wat ouder is.
Ik stel vast dat ik dit jaar vooral boeken uit de twintigste en eenentwintigste eeuw gelezen heb, waarvan sommige wel al klassieker zijn, maar ik denk dat Tess of the D’Urbervilles van Thomas Hardy waarschijnlijk het beste in deze categorie past. We hebben dit boek ook bij literatuur gesproken en ik vond het vooral interessant om te zien hoe de waarden en normen veranderd zijn door de tijden heen.

4. Beste nieuwe boek. Een boek dat recent verscheen.
Ik heb niet zoveel heel recente boeken gelezen, maar eentje dat direct in het oog springt is UP van Myrthe van der Meer. Wie van PAAZ houdt, zal het vervolg ook ongelofelijk goed vinden.

5. Beste non-fictie boek.
Kuch, kuch. In mijn vrije tijd besteed ik bitter weinig tijd aan non-fictie. Ik ben al het hele jaar bezig met stukjes en beetje How to be a Victorian van Ruth Goodman te lezen en ik las ook een paar essays van George Orwell, maar een heel boek uitlezen? Nee, dat deed ik dit jaar niet.

6. Grappigste boek. Een boek dat me luidopdeed lachen of op zijn minst regelmatig glimlachen.
Volgens mij moet dit Lobsters zijn. De ene hilarische scène volgt de andere op en je kan gewoon niet stoppen met lezen.

7. Beste tranentrekker (Tearjerker). Bij welk boek moest ik al eens een traantje wegpinken?
Ik ben niet zo’n wener en volgens mij was er dit jaar geen boek waar ik echt bij gehuild heb. Ik heb mijn lijst al verschillende keren bekeken, maar er komt echt niets in aanmerking.

8. Meest onverwachtte boek. Een boek dat tegen mijn verwachtingen inging.
Zac & Mia had ik al verschillende keren bij de bib zien staan en ik twijfelde elke keer toen ik het meenam. Toen ik uiteindelijk begon met lezen kon ik gewoon niet stoppen. Dit boek werd in dezelfde periode als Een weeffout in onze sterren gepubliceerd en kreeg een pak minder aandacht, maar is zeker evenwaardig. Ook hier komt de thematiek van kanker bij jongeren aan bod.

9. Toegevoegd aan mijn favorietenlijstje. Een boek dat zo goed was dat ik het nog honderd keer wil herlezen.
Ik kwam er eindelijk aan toe om The Remains of the Day te lezen en wat is dit een goed boek, zeg! Zo mooi geschreven en zo subtiel. Alleen al de titel vind ik prachtig.

10. Een boek dat ik aan iedereen aanraadt. Een boek dat geschikt is voor iedereen, ook voor mensen die minder graag lezen.
Dit is zonder twijfel All the Bright Places van Jennifer Niven. Dit is een prachtige YA die o.a. over zelfmoord en verlies gaat, maar het weet te verpakken in een enorm goed geschreven verhaal. Dit boek lees ik volgend jaar zeker opnieuw.

En voor wie zich afvraagt waarom sommige boeken geen cover hebben: het zijn obscure Duitse boeken die ik voor een les over de koude oorlog in Oostenrijk moest lezen. Zo obscuur dat ze zo ongeveer onbekend zijn in internetland en dat ik ze zelf moest toevoegen aan Goodreads. Hier schrijf ik later nog wel meer over.

Hoe was jouw leesjaar? Heb je veel gelezen? Wat was echt goed?

The French Lieutenant’s Woman – John Fowles

Titel: The French Lieutenant’s Woman
Auteur: John Fowles
Eerste uitgave: 1969
Nederlandse uitgave: Het liefje van de Franse luitenant

The scene is the village of Lyme Regis on Dorset’s Lyme Bay…”the largest bite from the underside of England’s out-stretched southwestern leg.” The major characters in the love-intrigue triangle are Charles Smithson, 32, a gentleman of independent means & vaguely scientific bent; his fiancée, Ernestina Freeman, a pretty heiress daughter of a wealthy & pompous dry goods merchant; & Sarah Woodruff, mysterious & fascinating…deserted after a brief affair with a French naval officer a short time before the story begins. Obsessed with an irresistible fascination for the enigmatic Sarah, Charles is hurtled by a moment of consummated lust to the brink of the existential void. Duty dictates that his engagement to Tina must be broken as he goes forth once again to seek the woman who has captured his Victorian soul & gentleman’s heart.

Mijn mening

Van dit boek had ik al wel gehoord, maar ik had eigenlijk geen idee waar het over ging en ben er dus zonder al te veel verwachtingen aan begonnen. Gelukkig bleek meteen dat ‘The French Lieutenant’s Woman’ speciaal voor mij geschreven was, of dat leek toch zo. Al mijn favoriete ingrediënten zijn aanwezig: victoriaans tijdperk, sterk vrouwelijk hoofdpersonage en een liefdesintrige. Wat wil een mens nog meer?

En er is nog meer, want John Fowles gaat aan de haal met een heleboel literaire conventies, zoals het idee van één gesloten einde en de alwetende verteller. Wat hij precies doet verklap ik niet, want ik wil de pret natuurlijk niet bederven!  Daarnaast wordt ook het traditionele concept van de vrouw die naar een man snakt omgekeerd en ligt het mysterie deze keer niet bij de man, maar bij de vrouw. Zelfs op het einde van de roman weet je niet precies hoe alles in elkaar zit, maar als lezer besef je wel dat ook vrouwelijke personages (en dus ook de vrouwen uit het echte leven die ze representeren) complexe wezens zijn en niet louter een versiering voor op de schoorsteenmantel. Mijn professor Engelse literatuur noemde het zelfs een van de beste feministische romans.

De plot zelf vond ik ook heel leuk en ik had steeds zin om verder te lezen, want ik wilde weten hoe de verwikkelingen tussen Charles en Sarah zouden eindigen. Bovendien is het boek ook nog eens goed geschreven, dus dat was ook mooi meegenomen.

Voor het geval ik nog niet duidelijk genoeg was: The French Lieutenant’s Woman is een echte aanrader en biedt volgens mij heel wat inzicht in de manier waarop wij lezen en wat we van boeken en van mensen verwachten. Kortom, één van de beste boeken die ik het afgelopen jaar gelezen heb.

Oordeel: 5/5

Heb jij al een boek van John Fowles gelezen? Wat vond je ervan?

De thee tag

Zoals jullie vast wel gemerkt hebben ben ik de laatste tijd niet erg actief op mijn blog. Redenen daarvoor zijn schoolwerk en natuurlijk het feit dat ik me nog tot februari in Wenen bevind en zoveel mogelijk uitstapjes maak. Daarover zou ik natuurlijk ook kunnen schrijven, maar ik wil deze blog niet al te persoonlijk maken, dus houd ik het liever bij de boeken die ik lees. Toch wilde ik vandaag iets anders met jullie delen, namelijk de thee tag. Ik ben zelf niet getagd, maar ik vond hem om de blog van Annelies en die had hem dan weer van Lieke. Hopelijk is dat eens een leuke afwisseling met artikels over boeken.

Bron: weheartit.com

 

Losse thee of theezakjes?
Vorig jaar ontdekte ik losse thee en die vind ik nog lekkerder dan de voorverpakte thee. Het liefst stop ik de blaadjes in filters, want dat is minder gedoe dan met een thee-ei. Toch ga ik ook zeer vaak voor zakjes, want het is veel sneller.

Sterke thee of slappe thee?
Dit is volledig afhankelijk van het soort thee en hoe ik het bereid. Ik drink graag zwarte thee en Earl Grey en die heb ik liefst niet te sterk, tenzij ik er melk aan toevoeg; dan mag het echt zwart zijn. Groene thee wordt dan weer bitter als die sterk is, terwijl vruchtenthee juist lekkerder wordt als die een tijdje getrokken heeft.

Wat voor lekkers eet je graag bij de thee?
Eigenlijk eet ik meestal niets als ik theedrink. Ik drink meestal thee terwijl ik studeer en dan eet ik sowieso niets. Als ik thee drink op een ander moment gaat een koekje er natuurlijk altijd wel in!

Wat zijn je favoriete merken thee?
Dat is een moeilijke vraag. Bij mij hangt het eerder van de smaken af. Als ik dan toch iets algemeens zou moeten zeggen dan ga ik voor Twinings of de losse thee van Dille & Kamille.

Drink je op bepaalde tijdstippen een specifieke soort thee?
Als ik studeer drink ik graag blends met zwarte thee erin, want door de cafeïne krijg ik wat extra energie (of dat stel ik me dan toch voor). Op andere momenten hangt het er echt vanaf waar ik zin in heb, maar de thee die ik het meeste drink is Earl Grey.

Noem je drie favoriete theesmaken op dit moment.
Zoals al duidelijk geworden is uit de vorige vraag drink ik heel graag Earl Grey en die is dan ook mijn nummer één. Verder drink ik op dit moment graag de ‘Waldbeeren Tee’ (bosvruchten) van Teekanne. Op de derde plaats staat op dit moment de groene thee met citroen.

Uit welke kopje(s) of glazen drink je het liefst thee?
Het liefst drink ik uit een grote mok.

Waar moet jouw ideale theekopje aan voldoen? (Denk aan groot, klein, dik/dun glas, dik/dun steen)
Eigenlijk beantwoordt mijn vorige antwoord deze vraag: zolang het maar groot is en uit steen. Glas heb ik niet zo graag, want het koelt sneller af en zorgt voor verbrandde vingers.

Welke thee vind je echt niet te pruimen?
Kruidenthees zijn niet echt aan mij besteed en sommige fruitthees hebben wel iets weg van shampoo.

Wanneer geniet je het meest van een kopje thee?
Altijd!

Ben jij een theedrinker? Welke thee drink jij zoal en is dit op een specifiek moment?